Rozdział 40

- Co ?! – wrzasnęłam .

- Nie denerwuj się, skarbie . – powiedziała mama .

- Jak mam się nie denerwować ? – zapytałam z sarkazmem .

- Uspokój się . – dołączył się tata .

- Kiedy ? – powiedziałam ciszej przez zaciśnięte zęby .

- W środę . – odpowiedziała tata .

- W tę środę. - dopowiedziała mama .

- Ja nie mogę z nim mieszkać ! – wrzasnęłam .

- Pomożemy Ci . – powiedziała mama  .

- No to super . – wymamrotałam jeszcze i poszłam do swojego pokoju .

Byłam nieźle wytrącona z równowagi . Nie po to z nim zrywałam, żeby teraz z nim mieszkać . Do głowy nasuwała mi się masa pytań . Między innymi : Jak będzie się zachowywał ? Co powie, gdy tu przyjdzie ? Będzie się wtrącał ? Mścił ? Co na to wszystko powie Przemek ?

Znając go mogłabym nawet pomyśleć, że zamieszkałby ze mną .

Wzięłam długa kąpiel i położyłam się do łóżka z chęcią zaśnięcia . Miałam nadzieję, że gdy obudzę się jutro wszystko okażę się głupim żartem .

Jednak, gdy zmuszona przez budzik otworzyłam oczy wszystko wydało mi się jeszcze bardziej rzeczywiste . Wstałam bez najmniejszej ochoty na cokolwiek . Po śniadaniu stwierdziłam, że muszę być silna i nie dać mu jakiejkolwiek satysfakcji . A więc mam dwa dni, żeby się do tego przygotować .

- Przytul mnie . – powiedziałam, gdy tylko Przemek znalazł się na przystanku . Stanowczym, aczkolwiek czułym gestem przygarnął mnie do siebie .

- Co się stało kochanie ? – powiedział całując moje czoło .

- Jak Ci powiem też się załamiesz . – opowiedziałam wymijająco .

- Zaczynam się bać . – stwierdził .

- Krzysiek ma zamieszkać w moim domu . – powiedziałam, po czym streściłam mu wczorajszą rozmowę z rodziną  . W połowie mojego monologu poczułam, że ściska mnie mocniej .

- Jesteś zły, prawda ? – zapytałam kończąc opowiadać .

- Nie pozwolę na to . – powiedział tylko . Chciałam zapytać co ma zamiar zrobić, ale przerwał mi nadjeżdżający autobus . W drodze na dworzec żadne z nas się nie odezwało . Przemek przyciskał mnie tylko do swojej piersi . Podobnie było w pociągu . Jednak, gdy musiał już wychodzić, pocałował mnie czule na oczach wścibskiej starszej pani, która całą swoją uwagę poświęcała nam .

- Wymyślę coś . – dodał . Resztę drogi przejechałam w milczeniu .

Podczas długiej przerwy usiadłam sama na stołówce . Nie miałam ochoty z nikim rozmawiać . W tej chwili żałowałam, że nie uczę się w tej samej szkole co Przemek . Potrzebowałam go .

- Proszę, proszę. Kogo tu mamy . – powiedział znienawidzony przeze mnie głos.

- Daruj sobie . Nie mam ochoty się z tobą użerać . – odpowiedziałam siląc się na beznamiętny ton. Tak naprawdę miałam ochotę się wypłakać, ale wiedziałam, że nie mogę sobie na to pozwolić tutaj, przy nim .

- Myślałem, że się lubimy . – powiedział nieznajomy przysiadając się do mojego stolika .

- Kto ci tak powiedział ? – zapytałam z ironią .

- Wyczuwam takie rzeczy .

- Następny świr . – powiedziałam . Zachowaniem przypominał mi Patryka .

- Mówisz o twoim byłym ? – zapytał z fałszywym uśmiechem na twarzy .

- Którym ? – zapytałam z sarkazmem .

- Ach, no tak miałaś ich dwóch . – powiedział jakby nad czymś się zastanawiając.

- A skąd ty to możesz wiedzieć ? – zapytałam pełna wybuchowej mieszanki, która aż się rwała, żeby wydostać się na zewnątrz .

- Krzysiek mi powiedział . – odrzekł nieznajomy .

- A co jesteście kumplami ? – zapytałam .

- Nawet bardzo dobrymi.

- A to ci heca . – powiedziałam upijając łyk fanty  .

- Dobra dość tych pogaduszek . – wymusił uśmiech, na co ja tylko prychnęłam .

- Do zobaczenia . – dodał .

- Nara . – odpowiedziałam nie patrząc, w którą stronę poszedł .

- To było dziwne . – dodałam po chwili pod nosem przedłużając nieco sylaby .

- Wiem jak się nazywa ! – krzyknęła ni stąd ni zowąd Karolina . Pojawiła się przede mną jak duch .

- Kto ? – zapytałam zaciekawiona .

- No ten koleś, z którym gadałaś . – wyjaśniła .

- Do rzeczy . – powiedziałam . Nachyliła się nas stolikiem.

- Arek . – wyszeptała jego imię jakby był jakimś gangsterem, z odrobiną strachu i respektu . Wybuchnęłam śmiechem zwracając na siebie uwagę wszystkich wokół .

Po skończonych lekcjach poszłam na pociąg sama, ponieważ Szymon miał jeszcze jakieś zajęcia . Wysłałam krótką wiadomość do Przemka, o której kończy .  Odpisał, że jest już na dworcu . Wsiadłam do pociągu z uśmiechem na ustach, pomimo tego co miało się wydarzyć w środę .

Gdy zobaczyłam Przemka mój uśmiech powiększył się . Co wydawało mi się dziwne, bo myślałam, że szerzej uśmiechać się już nie da .

- Cześć skarbie . – powiedział całując mnie w kącik ust . Uśmiechnęłam się tylko i zrobiłam mu miejsce obok siebie .

- Jak ci minął dzień ? – zapytałam .

- Dobrze, ale trochę się martwiłem . – wyznał .

- Nie . Zabraniam ci o tym mówić . – powiedziałam domyślając się przyczyny jego zmartwień .

- Dobrze, ale prędzej czy później będziemy musieli o tym porozmawiać .

- Ale nie teraz . – powiedziałam całując go w usta . Miałam szczęście, że w naszym przedziale siedział tylko jakiś starszy pan, który sobie drzemał .

Odpowiedział na mój pocałunek z takim samym entuzjazmem jak wtedy, gdy pocałowałam go podczas imprezy . Niestety musieliśmy się od siebie oderwać, ponieważ na którymś tam przystanku do naszego przedziału weszła starsza pani, matka z dziećmi i jakaś studenta. Na tej ostatniej Przemek zawiesił wzrok . Gdy to zobaczyłam uderzyłam go łokciem w żebra . Jęknął tylko cicho, ale zaraz się opamiętał . Byłam na niego zła, więc patrzyłam przed siebie z miną naburmuszonej dziewczynki . Przemek przygarnął mnie do siebie .

- Poczekaj tylko stąd wyjdziemy . – wyszeptał mi do ucha .

- Grozisz ? – zapytałam .

- Może . – znów wyszeptał mi do ucha. Tym razem pocałował mnie w szyję. Przeszły po mnie ciarki . Nigdy nie potrafiłam się na niego gniewać .

Dojechaliśmy do naszego przystanku . Wyszłam z pociągu udając jeszcze złą . Gdy pociąg odjechał Przemek złapał mnie od tyłu w talii .

- Kochanie . – wymruczał mi do ucha . – Przecież wiesz, że kocham tylko ciebie. W pociągu żartowałem . I szczerze mówiąc liczyłem na taką reakcję . – dodał . Znów się na niego pogniewałam .

- Zrobiłeś to specjalnie . – powiedziałam z wyrzutem .

- Uwielbiam, gdy jesteś o mnie zazdrosna . – powiedział odwracając mnie do siebie .

- Macho . – uderzyłam go lekko w pierś .

- I tak mnie kochasz . – powiedział przybliżając swoje usta do moich . Jęknęłam cicho . Byłam trochę zła na siebie, że mam do niego taką słabość . Myślałam, że mnie pocałuje , ale czekał wytrwale patrząc mi w oczy .

- A niech cie . – powiedziałam wpijając się w jego wargi . Czułam, że się uśmiecha . 

dobra jest następny . 

przepraszam, bo trochę musieliście na niego czekać ;)

strasznie się ucieszyłam, gdy zobaczyłam te naście komentarzy pod poprzednią notką  . naprawdę bardzo mnie to cieszy ;p

a więc poproszę ich jeszcze więcej ;dd 

tak dla weny, nie ? xd