Rozdział 35

Zaczęliśmy rozmawiać o wszystkim, głośno się przy tym śmiejąc . Brakowało mi takich rozmów z Przemkiem .

- Co tam u Miśki ? – zapytałam szturchając Szymona w ramię . Nie odpowiedział od razu. Spuścił wzrok uśmiechając się do podłogi. Po chwili spojrzał na Przemka, oboje się zaśmiali i dopiero teraz spojrzał na mnie.

- Wszystko w porządku . – powiedział i puścił do mnie oczko.

- No to się cieszę . Ale wiesz moglibyście się trochę więcej razem pokazywać . – powiedziałam drocząc się z nim .

- No przecież się pokazujemy . – odparł urażony.

- Oj przestań żartowałam . Ale nie martw się rozumiem, że wolicie przebywać ze sobą na osobności . – tym razem to on mnie szturchnął .

Poczułam w kieszeni wibracje nadchodzącej wiadomości. Wyjęłam ją i spojrzałam na wyświetlacz.

Krzysiek : Gdzie jesteś ?

Dziwne, że tego nie wie . Podobno miał mnie pilnować, żeby Patryk znów mnie nie napastował. I co za tym idzie powinien znać mój plan lekcji.

Chłopacy ucichli, gdy próbowałam pozbierać myśli. Pociąg zatrzymał się na przystanku . Zrobiło się zamieszanie. Podróżni wydostając się na zewnątrz robili duży hałas. Odpisałam Krzysiowi, że jestem pociągu i że właśnie jadę do domu. Nie doczekałam się kolejnej wiadomości .

- Domyślam się, że to z Krzysiem piszesz . – powiedział Szymon, gdy pociąg znów ruszył.

- Już nie . – powiedziałam chowając telefon do kieszeni.

- Co jest ? – zapytał Przemek .

- Nic . Jak to się ostatnio często zdarza całkowicie go nie rozumiem .  – powiedziałam .

- Nie wiem co Ci powiedzieć. – powiedział Szymon uśmiechając się blado .

- Możesz w najbliższy weekend zabrać mnie na jakąś imprezę i upić .

Szymon zaczął się śmiać a Przemek spojrzał na mnie smutnym wzrokiem .

- Dobra załatwione. Tylko, że nie zostawię Miśki samej w domu, gdy ja się będę bawił . – powiedział poważniejąc .

- Nie każę Ci tego robić . – powiedziałam .

- Cieszę się . W takim razie będę potrzebował kogoś, żeby Cię upilnował .

- Nie potrzebuję niańki . – obruszyłam się . Założyłam ręce na piersi wysuwając odrobinę podbródek .

- Jeśli się upijesz, to będziesz jej potrzebowała .

- W sumie racja . – usiadłam już w normalnej pozycji .  – No to kogo sugerujesz ? – zapytałam po chwili .

- Ja jestem świetną niańką . – powiedział Przemek zanim Szymon otworzył usta .

- No to załatwione . Jedziemy na jakąś imprezę, ty się upijasz a Przemek Cię pilnuje . – podsumował Szymon .

- Dobra . – zaczęłam się śmiać, ponieważ nasza powaga w takiej rozmowie była komiczna .

Zauważyłam, że wredny nieznajomy wstał ze swojego miejsca i ruszył w naszym kierunku . Stanął pomiędzy przedziałami. Zaczął się na mnie patrzeć. Gdyby mógł mnie przewiercić swoim wzrokiem byłabym już w kawałeczkach.

- Palant . – burknęłam .

- Kto ? – zapytał zdziwiony Szymon .

- Ten koleś, który stoi naprzeciwko nas i się tak bezczelnie we mnie gapi . – powiedziałam krzywiąc usta w grymasie .

- Chyba już go gdzieś widziałem . – powiedział .

- Bardzo możliwe . – powiedziałam.

- To znaczy ? – zainteresował się Przemek .

- Chodzi do tej samej szkoły co my . – pokazałam palcem na siebie i Szymona . – No i miałam taką okazję, żeby go trochę poznać .

- Teraz to ja Cię nie rozumiem . – wymamrotał Szymon .

- Usiadł w mojej ławce na pierwszej lekcji . Gdy zwróciłam mu uwagę zaczął się wymądrzać w dodatku głupio się uśmiechał . – powiedziałam z odrazą . Spojrzałam na Przemka . Zrobił się trochę czerwony. Zawsze tak miał, gdy się złościł . Widziałam, że tak samo jak ja go nie lubi, choć nawet nie zamienił z nim jednego zdania .

- Nasz przystanek . – powiedział Szymon . – Chodźmy .

Wstałam równo z Przemkiem . Gdy pociąg się zatrzymał, chłopacy puścili mnie przodem . Wychodząc z przedziału na drodze stanął mi nieznajomy .

Chciałam go wyminąć, ale nie pozwalał mi na to cały czas zastawiając mi drogę.

- Koleś, masz jakiś problem ? – zapytał zza moich pleców Przemek .

Nieznajomy uśmiechnął się arogancko i odsunął . Przeszłam obok niego modląc się by nie zaczęli się bić . Odetchnęłam z ulgą, gdy poczułam, że Przemek jest obok mnie . Wysiedliśmy z pociągu kierując się na przystanek .

- Jak go jeszcze raz spotkam .. – Przemek raptownie skończył mówić . Domyślam się, że miał coś paskudnego na myśli . Wolę nie wnikać co to takiego .

- Nie warto . – powiedziałam lekko się uśmiechając . Przemek pomimo gniewu odwzajemnił uśmiech . Moim ulubionym uśmiechem . 

przepraszam, że tak długo czekałyście

i że jest taki krótki ;)

prawdopodobnie następny będzie dłuższy .

liczę na to, że się spodoba ;D 

miłego czytania i sorki za błędy ;pp