Rozdział 9

- No więc jak na razie to jeszcze nic oficjalnego, ale chciałbym Cię o coś zapytać przy świadkach. – spojrzał na mnie i pokazał palcem na wszystkich, którzy nas teraz obserwowali. Justyna zaczęła się uśmiechać, Krystian zrobił jakąś głupią minę, a reszta czekała na ciąg dalszy.

- Tak ? – spróbowałam mu pomóc widząc jego minę. Domyśliłam się, że to jego pierwszy raz, jeśli chodzi o takiego rodzaju sytuacje.

- Chciałbym Cię zapytać, czy zostaniesz moją dziewczyną ? – ale jak to ?  kocha mnie ? . Przez chwilę patrzyłam na niego jak jakaś idiotka, lecz po chwili uświadomiłam sobie, że to nie bajka. To prawdziwe życie. Nie wiedziałam jak mu to powiedzieć, więc bez owijania w bawełnę .. pocałowałam go, tak namiętnie i bezwstydnie przy wszystkich. Po dość długiej chwili Przemek lekko odsunął mnie od siebie i uśmiechnął się uśmiechem, który uwielbiam .

- Czy to znaczy tak ? – zapytał z bananem na twarzy. A ja tylko kiwnęłam głową.

Zanim się obejrzałam byłam już w objęciach Justyny.

- Gratuluję Wam, moje gołąbeczki ! – zaczęła mi krzyczeć do ucha.

- Dzięki. – odpowiedziałam i spojrzałam na Przemka. Nie widziałam go jeszcze tak uradowanego. W tej chwili chłopacy przybijali sobie piątki, a ja z Justyną udałyśmy się do domu. Krystian z Michałem poszli do nas. Jestem przekonana, że na pewno będą jeszcze pić po drodze. Ale to co .. jak się bawić , to się bawić. Hmm, to chyba będzie moje nowe motto życiowe.

- No dobra , ty mój kochany śpisz ze mną. – powiedziała Justyna do Piotrka przyciągając go do siebie. Wszyscy znajdowaliśmy się teraz w kuchni.

Zastanawiałam się gdzie będzie spał Przemek, bo ze mną to na pewno nie.

- Ty możesz spać w tym pokoju, który Ci się tak podoba. – zakomunikowała mi Justyna wtulając się w tors Piotrka. Było widać, że już ledwo żyje.

- A ja gdzie mam spać ? – zapytał Przemek łapiąc mnie od tyłu w talii.

- Hmm, co ? – spytała Justyna .

- Gdzie mam spać ? – ponowił swoje pytanie Przemek.

- Możesz spać u Krystiana . – ziewnęła i pociągnęła Piotrka do swojego pokoju.

Zostałam sama z Przemkiem. Usiadłam przy stole a Przemek oparł się o szafkę stojącą jakiś metr ode mnie. Zdałam sobie sprawę, że my się nie znamy.

- Tak właściwie to ja nic o tobie nie wiem . – powiedziałam i posłałam mu najbardziej uroczy uśmiech na jaki było mnie stać o tak późnej porze. A mianowicie była za dwadzieścia czwarta.

- A co chcesz wiedzieć ? – spytał siadając naprzeciwko mnie przy stole.

- Wszystko . – odpowiedziałam a on uśmiechnął się tylko i zaczął opowiadać mi o całym swoim życiu, o dzieciństwie, rodzicach, o całej swojej rodzinie i nawet o swojej pierwszej dziewczynie. Z kolei ja opowiedziałam mu o Patryku. Nie wiedziałam jak na to zareaguje więc byłam przygotowana na najgorsze. Ale on tylko uważnie mnie słuchał. Pod koniec mojej opowieści rozpłakałam się jak dziecko a on przytulił mnie z całej siły.

- Powiedz, nadal go kochasz ? – zapytał gdy się uspokoiłam.

- No co ty, po tym co mi zrobił nie mogłabym go kochać a po za tym to było dawno temu.

- A mnie .. kochasz ?

- Całym moim sercem. – odpowiedziałam i spojrzałam mu głęboko w oczy.

- Jesteś całym moim życiem . – nareszcie wyznał mi to co kryło się w jego sercu. Z tego całego szczęścia pocałowałam go. Tym razem czule i delikatnie. Złapał mnie za rękę i zaprowadził pod drzwi mojej dzisiejszej sypialni.

- Moja królewna musi się wyspać. – powiedział i pogłaskał mnie po policzku.

- Dobranoc. – powiedziałam i musnęłam jego usta.

- Miłych snów . – pocałował mnie w czoło i poszedł do pokoju Krystiana.

 Weszłam do pokoju, przebrała się w piżamę, która jakimś cudem się tu znalazła i rzuciłam się na łóżko. Zasnęłam .

Jakoś tak miałam wenę, a to dzięki komentarzowi "Beaty" . ;D mam nadzieję, że się spodoba, rozdział trochę krotki, ale mam już pomysł na ciąg dalszy i wydaje mi się, że coś w nim na maksa was zaskoczy a przynajmniej mam taką nadzieję ;pp